Bryan Cockel legt uit hoe olifanten infrageluid gebruiken

"Infra" of laagfrequent geluid zijn frequenties beneden 20 Hz, de drempel van het gemiddelde menselijke gehoor. Veel dieren - vooral grote - gebruiken infrageluid om over lange afstanden te communiceren, omdat het verder reist dan hogere frequenties. Blauwe vinvissen bijvoorbeeld - het grootste dier - communiceren over honderden kilometers en zijn de "luidste" dieren ter wereld ("luid" is amplitude of de sterkte van het signaal) - maar zij doen dat in het 10-30 Hz-gebied, vergelijkbaar met olifanten, zodat wij hen niet kunnen horen "schreeuwen".

Voor het lokaliseren van geluid (hogere frequenties) gebruiken olifanten waarschijnlijk hetzelfde systeem dat alle dieren gebruiken, namelijk dat er een zeer kleine tijdvertraging is tussen de aankomst van het geluid in elk oor, omdat ze zich op verschillende afstanden van de bron bevinden. Bij sommige dieren, zoals kerkuilen, zijn de linker- en rechterooropening zo ver uit elkaar geplaatst dat zij een geluidsbron, meestal een knaagdier, in totale duisternis met een bijna perfecte nauwkeurigheid kunnen trianguleren (in drie dimensies).

Maar....elephants also use another aspect of low frequency sound to "hear", which has to do with the tendency of low frequency sound to tribrate solids and liquids (simply look at a large speaker diaphragm or a glass of water when bass notes are played and you'll see them vibrate). Zorgvuldige observatie door veldwetenschappers in combinatie met GPS-tracking en richttechnologie die gevoelig is voor laagfrequent geluid geeft aan dat olifanten kunnen "horen" via hun voeten, dat wil zeggen, laagfrequente grondtrillingen van de "olifantenfrequentie" kunnen waarnemen - olifanten hebben geen harde hoeven zoals paarden of buffels, maar grote, met huid bedekte voetzolen aan de onderkant van hun voeten. Er is ook waargenomen dat olifanten de neiging hebben hun lichaam te oriënteren in de richting van hun "voethoren", wat kan betekenen dat zij de afstand tussen hun voorpoten/rugpoten/links-rechtspoten gebruiken zoals zij, en andere dieren, hun linker- en rechteroren gebruiken om de richting van de geluidsbron te bepalen.

Ik heb in Afrika meer dan eens olifanten gezien die naar mijn mening "luisterden" naar geluiden met een lage frequentie: de kudde stopte plotseling met wat zij als groep aan het doen waren, precies alsof zij naar iets luisterden (wat ik niet kon horen), maar zonder hun slurf op te tillen of in dezelfde richting te kijken, of met hun oren te flapperen, wat zou duiden op een geur/zicht/prikkel met een hogere frequentie.

Hieronder, de anatomie van de voet van een olifant. In tegenstelling tot paarden of buffels hebben olifanten een met huid bedekte voetzool aan de onderkant van hun voet, waaronder zich een kussen van vet en bindweefsel bevindt dat kan helpen bij het versterken van laagfrequent geluid dat door hun voeten wordt "gehoord".